De nederzettingsmethoden voor aluminiumprofielen die in de constructie worden gebruikt, omvatten in het algemeen een weegeling en theoretische afwikkeling. Weegschikking omvat het wegen van de aluminium profielproducten, inclusief verpakkingsmaterialen, en het berekenen van de betaling op basis van het werkelijke gewicht vermenigvuldigd met de prijs per ton. De theoretische afwikkeling wordt berekend door het theoretische gewicht van de profielen te vermenigvuldigen met de prijs per ton.
Tijdens het wegen van de afwikkeling is er een verschil tussen het werkelijke gewogen gewicht en het gewicht dat theoretisch is berekend. Er zijn meerdere redenen voor dit verschil. Dit artikel analyseert voornamelijk de gewichtsverschillen veroorzaakt door drie factoren: varianties in de dikte van de basismateriaal van de aluminiumprofielen, verschillen in oppervlaktebehandelingslagen en variaties in verpakkingsmaterialen. Dit artikel bespreekt hoe deze factoren kunnen worden geregeld om afwijkingen te minimaliseren.
1. WEG -verschillen veroorzaakt door variaties in de dikte van het basismateriaal
Er zijn verschillen tussen de werkelijke dikte en de theoretische dikte van de profielen, wat resulteert in verschillen tussen het gewogen gewicht en het theoretische gewicht.
1.1 Gewichtberekening op basis van diktevariantie
Volgens de Chinese standaard GB/T5237.1, voor profielen met een externe cirkel van maximaal 100 mm en een nominale dikte van minder dan 3,0 mm, is de zeer nauwkeurige afwijking ± 0,13 mm. Als voorbeeld een 1,4 mm-dikke vensterprofiel als voorbeeld, is het theoretische gewicht per meter 1,038 kg/m. Met een positieve afwijking van 0,13 mm is het gewicht per meter 1,093 kg/m, een verschil van 0,055 kg/m. Met een negatieve afwijking van 0,13 mm is het gewicht per meter 0,982 kg/m, een verschil van 0,056 kg/m. Raadpleeg voor 963 meter, er is een verschil van 53 kg per ton, zie figuur 1.
Opgemerkt moet worden dat de illustratie alleen rekening houdt met de diktevariantie van de sectie van 1,4 mm nominale dikte. Als rekening wordt gehouden met alle dikte -varianties, zou het verschil tussen het gewogen gewicht en het theoretische gewicht 0,13/1.4*1000 = 93 kg zijn. Het bestaan van varianties in de dikte van de basismateriaal van aluminiumprofielen bepaalt het verschil tussen het gewogen gewicht en het theoretische gewicht. Hoe dichter de werkelijke dikte is bij de theoretische dikte, hoe dichter het gewogen gewicht bij het theoretische gewicht is. Tijdens de productie van aluminiumprofielen neemt de dikte geleidelijk toe. Met andere woorden, het gewogen gewicht van producten geproduceerd door dezelfde set vormen begint lichter dan het theoretische gewicht, wordt dan hetzelfde en wordt later zwaarder dan het theoretische gewicht.
1.2 Methoden om afwijkingen te beheersen
De kwaliteit van de aluminium profielvormen is de fundamentele factor bij het beheersen van het gewicht per meter van de profielen. Ten eerste is het noodzakelijk om de werkgordel en het verwerken van afmetingen van de mallen strikt te regelen om ervoor te zorgen dat de uitgangsdikte aan de vereisten voldoet, met een precisie geregeld binnen een bereik van 0,05 mm. Ten tweede moet het productieproces worden geregeld door de extrusiesnelheid correct te beheren en onderhoud na een bepaald aantal schimmelpassen uit te voeren, zoals bepaald. Bovendien kunnen de schimmels nitridebehandeling ondergaan om de hardheid van de werkgordel te vergroten en de toename van de dikte te vertragen.
2. Theoretisch gewicht voor verschillende vereisten voor wanddikte
De wanddikte van aluminiumprofielen heeft toleranties en verschillende klanten hebben verschillende vereisten voor de wanddikte van het product. Onder de tolerantievereisten van de wanddikte varieert het theoretische gewicht. Over het algemeen is het verplicht om slechts een positieve afwijking of alleen een negatieve afwijking te hebben.
2.1 Theoretisch gewicht voor positieve afwijking
Voor aluminiumprofielen met een positieve afwijking in de wanddikte, vereist het kritieke belastingdragende gebied van het basismateriaal dat de gemeten wanddikte niet minder is dan 1,4 mm of 2,0 mm. De berekeningsmethode voor het theoretische gewicht met positieve tolerantie is het tekenen van een afwijkingsdiagram met de wanddikte gecentreerd en het gewicht per meter te berekenen. Voor een profiel met een 1,4 mm wanddikte en een positieve tolerantie van 0,26 mm (negatieve tolerantie van 0 mm) is de wanddikte bij de gecentreerde afwijking 1,53 mm. Het gewicht per meter voor dit profiel is 1,251 kg/m. Het theoretische gewicht voor weegdoeleinden moet worden berekend op basis van 1,251 kg/m. Wanneer de wanddikte van het profiel op -0 mm is, is het gewicht per meter 1,192 kg/m en wanneer het op +0,26 mm is, raadpleeg het gewicht per meter 1,309 kg/m.
Gebaseerd op een wanddikte van 1,53 mm, als slechts de 1,4 mm sectie wordt verhoogd tot de maximale afwijking (Z-maxafwijking), is het gewichtsverschil tussen z-max positieve afwijking en de gecentreerde wanddikte (1.309-1,251) * 1000 = 58kg. Als alle wanddiktes zijn bij Z-maxafwijking (wat zeer onwaarschijnlijk is), zou het gewichtsverschil 0,13/1.53 * 1000 = 85 kg zijn.
2.2 Theoretisch gewicht voor negatieve afwijking
Voor aluminiumprofielen mag de wanddikte de gespecificeerde waarde niet overschrijden, wat een negatieve tolerantie in de wanddikte betekent. Het theoretische gewicht in dit geval moet worden berekend als de helft van de negatieve afwijking. Voor een profiel met een 1,4 mm wanddikte en een negatieve tolerantie van 0,26 mm (positieve tolerantie van 0 mm), wordt bijvoorbeeld het theoretische gewicht berekend op basis van de helft van de tolerantie (-0,13 mm), zie figuur 3.
Met een dikte van 1,4 mm wand is het gewicht per meter 1,192 kg/m, terwijl met een wanddikte van 1,27 mm het gewicht per meter 1,131 kg/m is. Het verschil tussen de twee is 0,061 kg/m. Als de lengte van het product wordt berekend als een ton (838 meter), zou het gewichtsverschil 0,061 * 838 = 51 kg zijn.
2.3 Berekeningsmethode voor gewicht met verschillende wanddiktes
Uit de bovenstaande diagrammen is te zien dat dit artikel nominale wanddikte -verhalen of reducties gebruikt bij het berekenen van verschillende wanddiktes, in plaats van ze op alle secties aan te brengen. De gebieden gevuld met diagonale lijnen in het diagram vertegenwoordigen een nominale wanddikte van 1,4 mm, terwijl andere gebieden overeenkomen met de wanddikte van functionele slots en vinnen, die verschillen van de nominale wanddikte volgens GB/T8478 -normen. Daarom ligt bij het aanpassen van de wanddikte de focus voornamelijk op de dikte van de nominale wand.
Gebaseerd op de variatie van de wanddikte van de vorm tijdens het verwijderen van materiaal, wordt waargenomen dat alle wanddiktes van nieuw gemaakte vormen een negatieve afwijking hebben. Daarom biedt het feit dat alleen de veranderingen in nominale wanddikte een meer conservatieve vergelijking bieden tussen het weeggewicht en het theoretische gewicht. De wanddikte in niet-nominale gebieden verandert en kan worden berekend op basis van de proportionele wanddikte binnen het limietafwijkingsbereik.
Voor een raam- en deurproduct met een 1,4 mm nominale wanddikte is het gewicht per meter bijvoorbeeld 1,192 kg/m. Om het gewicht per meter te berekenen voor een wanddikte van 1,53 mm, wordt de proportionele berekeningsmethode toegepast: 1.192/1.4 * 1,53, wat resulteert in een gewicht per meter van 1,303 kg/m. Evenzo wordt het gewicht per meter voor een wanddikte van 1,27 mm berekend als 1.192/1.4 * 1,27, wat resulteert in een gewicht per meter van 1,081 kg/m. Dezelfde methode kan worden toegepast op andere wanddiktes.
Gebaseerd op het scenario van een 1,4 mm wanddikte, wanneer alle wanddiktes worden aangepast, is het gewichtsverschil tussen het weeggewicht en het theoretische gewicht ongeveer 7% tot 9%. Bijvoorbeeld, zoals getoond in het volgende diagram:
3. Gewicht verschil veroorzaakt door oppervlaktebehandelingslaagdikte
Aluminiumprofielen die in de constructie worden gebruikt, worden vaak behandeld met oxidatie, elektroforese, spuitcoating, fluorocarbon en andere methoden. De toevoeging van de behandelingslagen verhoogt het gewicht van de profielen.
3.1 Gewichtstoename in oxidatie en elektroforese profielen
Na de oppervlaktebehandeling van oxidatie en elektroforese wordt een laag oxidefilm en composietfilm (oxidefilm en elektroforetische verffilm) gevormd, met een dikte van 10 μm tot 25 μm. De oppervlaktebehandelingsfilm voegt gewicht toe, maar de aluminiumprofielen verliezen wat gewicht tijdens het voorbehandelingsproces. De gewichtsverhoging is niet significant, dus de verandering in gewicht na oxidatie en behandeling met elektroforese is over het algemeen te verwaarlozen. De meeste aluminiumfabrikanten verwerken de profielen zonder gewicht toe te voegen.
3.2 Gewichtsverhoging van spuitcoatingprofielen
Met spray gecoate profielen hebben een laag poedercoating op het oppervlak, met een dikte van niet minder dan 40 μm. Het gewicht van de poedercoating varieert met de dikte. De nationale standaard beveelt een dikte van 60 μm tot 120 urn aan. Verschillende soorten poedercoatings hebben verschillende gewichten voor dezelfde filmdikte. Voor door massa geproduceerde producten zoals raamkozijnen, raamvermenging en raamvleugels, wordt een enkele filmdikte op de periferie gespoten en de gegevens van de perifere lengte kunnen worden gezien in figuur 4. De gewichtsverhoging na spuitcoating van de profielen kan zijn gevonden in tabel 1.
Volgens de gegevens in de tabel is de gewichtsverhoging na spuitcoating van deuren en Windows -profielen goed voor ongeveer 4% tot 5%. Voor een ton profielen is het ongeveer 40 kg tot 50 kg.
3.3 Gewichtstoename in fluorocoolwaterstofverfspraycoatingprofielen
De gemiddelde dikte van de coating op fluorocarbon verfspray-gecoate profielen is niet minder dan 30 μm voor twee lagen, 40 μm voor drie lagen en 65 urn voor vier lagen. Het merendeel van de met fluorocoolstof verf gecoate producten gebruikt twee of drie lagen. Vanwege de verschillende soorten fluorocarbon verf varieert de dichtheid na het uitharden ook. Als voorbeeld worden gewone fluorocarbonverf als voorbeeld, is de gewichtstoename te zien in de volgende tabel 2.
Volgens de gegevens in de tabel is de gewichtsverhoging na spuitcoating van deuren en ramenprofielen met fluorocarbonverf goed voor ongeveer 2,0% tot 3,0%. Voor een ton profielen is het ongeveer 20 kg tot 30 kg.
3.4 Diktebestrijding van oppervlaktebehandelingslaag in poeder- en fluorocarbon verfspraycoatingproducten
De controle van de coatinglaag in poeder- en fluorocarbonverfspray-gecoate producten is een belangrijk procescontrolepunt in de productie, voornamelijk het beheersen van de stabiliteit en uniformiteit van poeder of verfspray uit het spuitpistool, waardoor de uniforme dikte van de verffilm wordt gewaarborgd. In de werkelijke productie is overmatige dikte van de coatinglaag een van de redenen voor secundaire spuitcoating. Hoewel het oppervlak gepolijst is, kan de spuitcoatinglaag nog steeds overdreven dik zijn. Fabrikanten moeten de controle van het spuitcoatingproces versterken en de dikte van de spuitcoating waarborgen.
4. Gewicht verschil veroorzaakt door verpakkingsmethoden
Aluminiumprofielen worden meestal verpakt met papierverpakking of krimpende filmverpakking, en het gewicht van de verpakkingsmaterialen varieert afhankelijk van de verpakkingsmethode.
4.1 gewichtsverhoging in papierverpakking
Het contract geeft meestal de gewichtslimiet aan voor papierverpakkingen, over het algemeen niet meer dan 6%. Met andere woorden, het gewicht van papier in één ton profielen mag niet meer dan 60 kg overschrijden.
4.2 Gewichtsverhoging in krimpfilmverpakking
De gewichtsverhoging als gevolg van krimpfilmverpakking is over het algemeen ongeveer 4%. Het gewicht van de krimpfilm in één ton profielen mag niet meer dan 40 kg overschrijden.
4.3 Invloed van verpakkingsstijl op gewicht
Het principe van profielverpakkingen is om de profielen te beschermen en de behandeling te vergemakkelijken. Het gewicht van één pakket profielen moet ongeveer 15 kg tot 25 kg zijn. Het aantal profielen per pakket beïnvloedt het gewichtspercentage van de verpakking. Wanneer bijvoorbeeld de vensterprofielen zijn verpakt in sets van 4 stuks met een lengte van 6 meter, is het gewicht 25 kg en weegt het verpakkingspapier 1,5 kg, goed voor 6%, zie figuur 5. Wanneer verpakt in sets van sets van 6 stuks, het gewicht is 37 kg en het verpakkingspapier weegt 2kg, goed voor 5,4%, zie figuur 6.
Uit de bovenstaande cijfers is te zien dat hoe meer profielen in een pakket, hoe kleiner het gewichtspercentage van de verpakkingsmaterialen. Onder hetzelfde aantal profielen per pakket, hoe hoger het gewicht van de profielen, hoe kleiner het gewichtspercentage van de verpakkingsmaterialen. Fabrikanten kunnen het aantal profielen per pakket en de hoeveelheid verpakkingsmaterialen regelen om te voldoen aan de gewichtsvereisten die in het contract zijn gespecificeerd.
Conclusie
Op basis van de bovenstaande analyse is er een afwijking tussen het werkelijke weeggewicht van profielen en het theoretische gewicht. De afwijking in wanddikte is de belangrijkste reden voor gewichtafwijking. Het gewicht van de oppervlaktebehandelingslaag kan relatief gemakkelijk worden geregeld en het gewicht van de verpakkingsmaterialen is bestuurbaar. Een gewichtsverschil binnen 7% tussen het weeggewicht en het berekende gewicht voldoet aan de standaardvereisten, en een verschil binnen 5% is het doel van de productiefabrikant.
Bewerkt door May Jiang van Mat Aluminium
Posttijd: SEP-30-2023
