Aluminium is een veelgebruikt materiaal voor extrusie- en vormprofielen, omdat het mechanische eigenschappen heeft die het ideaal maken voor het vormen en modelleren van metaal uit billetprofielen. De hoge ductiliteit van aluminium betekent dat het metaal gemakkelijk in verschillende doorsneden kan worden gevormd zonder veel energie te verbruiken tijdens het bewerkings- of vormproces. Bovendien heeft aluminium doorgaans een smeltpunt dat ongeveer de helft is van dat van gewoon staal. Beide factoren betekenen dat het extrusieproces van aluminiumprofielen relatief energiezuinig is, wat de gereedschaps- en productiekosten verlaagt. Ten slotte heeft aluminium ook een hoge sterkte-gewichtsverhouding, waardoor het een uitstekende keuze is voor industriële toepassingen.
Als bijproduct van het extrusieproces kunnen er soms fijne, bijna onzichtbare lijnen op het oppervlak van het profiel verschijnen. Dit is het gevolg van de vorming van hulpgereedschappen tijdens de extrusie. Aanvullende oppervlaktebehandelingen kunnen worden gespecificeerd om deze lijnen te verwijderen. Om de oppervlakteafwerking van het profiel te verbeteren, kunnen na het primaire extrusieproces verschillende secundaire oppervlaktebehandelingen, zoals vlakfrezen, worden uitgevoerd. Deze bewerkingen kunnen worden gespecificeerd om de geometrie van het oppervlak te verbeteren en zo het profiel van het onderdeel te verbeteren door de algehele oppervlakteruwheid van het geëxtrudeerde profiel te verminderen. Deze behandelingen worden vaak gespecificeerd in toepassingen waar een nauwkeurige positionering van het onderdeel vereist is of waar de contactvlakken nauwkeurig moeten worden gecontroleerd.
We zien de materiaalkolom vaak gemarkeerd met 6063-T5/T6 of 6061-T4, enz. De 6063 of 6061 in dit merk is het merk van het aluminiumprofiel en T4/T5/T6 is de staat van het aluminiumprofiel. Wat is het verschil tussen beide?
Bijvoorbeeld: Simpel gezegd, het 6061 aluminiumprofiel heeft een betere sterkte en snijprestaties, met een hoge taaiheid, goede lasbaarheid en corrosiebestendigheid; het 6063 aluminiumprofiel heeft een betere plasticiteit, waardoor het materiaal een hogere precisie kan bereiken en tegelijkertijd een hogere treksterkte en vloeigrens heeft, een betere breuktaaiheid vertoont en een hoge sterkte, slijtvastheid, corrosiebestendigheid en hoge temperatuurbestendigheid heeft.
T4-status:
Oplossingsbehandeling + natuurlijke veroudering, d.w.z. dat het aluminium profiel na extrusie uit de extruder wordt afgekoeld, maar niet in de oven wordt verouderd. Een niet-verouderd aluminium profiel heeft een relatief lage hardheid en een goede vervormbaarheid, waardoor het geschikt is voor later buigen en andere vervormingsprocessen.
T5-status:
Oplossingsbehandeling + onvolledige kunstmatige veroudering, d.w.z. na afkoeling aan de lucht na extrusie, en vervolgens overgebracht naar de verouderingsoven om gedurende 2-3 uur op ongeveer 200 graden Celsius te worden gehouden. Het aluminium in deze toestand heeft een relatief hoge hardheid en een zekere mate van vervormbaarheid. Het is het meest gebruikt in gevelbeplating.
T6-status:
oplossingsbehandeling + volledige kunstmatige veroudering, dat wil zeggen na het blussen met waterkoeling na extrusie, is de kunstmatige veroudering na het blussen hoger dan de T5-temperatuur en is de isolatietijd ook langer, om een hogere hardheidstoestand te bereiken, wat geschikt is voor gelegenheden met relatief hoge eisen aan de hardheid van het materiaal.
De mechanische eigenschappen van aluminiumprofielen van verschillende materialen en toestanden worden in detail weergegeven in de onderstaande tabel:
Vloeigrens:
Het is de vloeigrens van metalen materialen wanneer ze vloeien, dat wil zeggen de spanning die bestand is tegen microplastische vervorming. Voor metalen materialen zonder duidelijke vloeigrens wordt de spanningswaarde die 0,2% restvervorming veroorzaakt, vastgesteld als de vloeigrens, die ook wel de voorwaardelijke vloeigrens of vloeisterkte wordt genoemd. Externe krachten die groter zijn dan deze grens, zullen ervoor zorgen dat de onderdelen permanent falen en niet meer hersteld kunnen worden.
Treksterkte:
Wanneer aluminium tot op zekere hoogte meegeeft, neemt het vervormingsvermogen weer toe door de herschikking van de interne korrels. Hoewel de vervorming zich op dat moment snel ontwikkelt, kan deze alleen maar toenemen met toenemende spanning totdat de spanning de maximale waarde bereikt. Daarna neemt het vervormingsvermogen van het profiel aanzienlijk af en treedt er een grote plastische vervorming op op het zwakste punt. De doorsnede van het monster krimpt hier snel en er treedt insnoering op tot het breekt.
Webster-hardheid:
Het basisprincipe van Webster-hardheid is dat een gebluste druknaald met een bepaalde vorm onder de kracht van een standaardveer in het oppervlak van het monster wordt gedrukt en een diepte van 0,01 mm als Webster-hardheidseenheid wordt gedefinieerd. De hardheid van het materiaal is omgekeerd evenredig met de penetratiediepte. Hoe ondieper de penetratie, hoe hoger de hardheid, en vice versa.
Plastische vervorming:
Dit is een vorm van vervorming die niet vanzelf herstelt. Wanneer technische materialen en componenten worden belast tot buiten het elastische vervormingsbereik, treedt permanente vervorming op. Dit betekent dat er na het verwijderen van de belasting onomkeerbare vervorming of restvervorming optreedt, wat plastische vervorming wordt genoemd.
Plaatsingstijd: 9 oktober 2024
